Ziconotide

Ziconotide kan worden geëxtraheerd uit het gif van kegelslakken(Conus spp.), en behoord toe aan de chemische familie van de conopetides, een groep die veel aandacht heeft opgewekt als mogelijke pijnstiller. Het Ierse bedrijf Elan coorperation bracht in 2005 een synthetische versie van de stof op de Europese markt onder de Prialt. Het geneesmiddel is bedoeld voor gebruikt bij patiënten die aan extreme en langdurige pijn leiden ten gevolge van bv AIDS, kanker of beschadegingen van het zenuwstelsel (neuropatische pijn), en niet of onvoldoende reageren op klassieke pijnstillers.

Figuur 1 : Chemische structuur van ziconotide

Figuur 2: Conus magnus

Figuur 3: Conus geographus

Werking

De werking van ziconotide steunt op het blokkeren van ionenkanalen in zenuwcellen, waardoor deze geen pijnsignalen meer kunnen doorgeven. Meer specifiek werkt ziconitide in een specifieke regio in het ruggenmerg waar pijnreceptoren (nociceptoren) verbinding maken met de neuronen die het pijnsignaal dan verder dragen. In tegenstelling tot klassieke zware pijnstillers (zoals bv. morfine en aanverwanten) heeft dit het het voordeel dat de rest van het zenuwstelsel normaal blijft verder functioneren. Dit voorkomt gekende bijwerkingen van pijnstillers zoals algemene verdoving en verzwakte ademhaling. Bovendien werd de pijnstillende werking van ziconotide gerapporteerd als 50 tot meerdere duizend keer sterker dan morfine. Voor een goede werking moet ziconotide evenwel rechtstreeks in het ruggenmerg ingespoten worden, wat het gebruik van gespecialiseerde systemen en injectiemethodes noodzakelijk maakt. Dit beperkt het gebruik van ziconitide tot de meest ernstige gevallen.

Oorsprong & Ontwikkeling

Ziconotide komt voor in verschillende soorten van het genus Conus. De stof werd eerst vooral geïsoleerd uit Conus magnus en Conus geographus, maar aangezien het een relatief kleine stof betreft zijn synthetische equivalenten eenvoudig aan te maken.

Zie ook:

Lijst van mariene biotechnologie toepassingen