Oude havenstraat: Reisbeschrijving/ dagboekfragment

Oude havenstraat: Reisbeschrijving/ dagboekfragment

“Marijs is de naam en ik sta hier zomaar een beetje te mijmeren en te dromen. Het is toch raar dat ik nou eigenlijk sta te kijken naar wat eens een grote haven was. Oude havenstraat heet het hier. En in de 16de eeuw was het hier een drukte van belang. Ik heb eens gelezen over een Italiaanse koopman uit Antwerpen. Hij schreef in 1567 een boek over de Lage Landen en beschreef daarin ook Arnemuiden. Hij schreef “ Arnemuiden wordt in het Frans Ramue genoemd en is de laatste stad van de Walcheren. Ze is klein en heeft geen muren. Maar haar haven is zeer bekend in heel Europa omdat er dagelijks ontelbaar veel schepen van alle natiën aankomen en wegvaren naar alle windstreken. Vaak ziet men er hele vloten uit Spanje, Portugal, Frankrijk en Engeland van dertig, veertig, vijftig of soms wel meer schepen. In deze haven zie je regelmatig vier- of vijfhonderd grote schepen die over de hele wereld varen. Ook worden hier veel nieuwe schepen gemaakt. Arnemuiden is wonderlijk goed gelegen.” Arnemuiden was toen nog maar een dorp moet je weten. Nadat het door de Spanjaarden was bezet en Willem van Oranje de Spanjaarden er weer uit had geschopt, werd Arnemuiden pas een stad. Maar toch kwam die oude glorietijd niet helemaal meer terug en van de haven is nu niets meer te zien. Daar is nog een gedichtje over, dan snap je het misschien beter:

‘k was bloeiende voorheen door koopmanschap en vaart.
De grootste schepen zag ik liggen op mijn stromen.
Maar door ’t verzanden van mij ree ben ik veraard.
En tot dien lage val, als men nu ziet, gekomen.

Met andere woorden: De zee is land geworden. Dat gebeurde eigenlijk vanzelf. Verlanding noemen we dat. Die lage val uit de laatste regel van het gedichtje, die is Arnemuiden gelukkig weer wel te boven gekomen.”