Oesterparasiet

From Coastal Wiki
Revision as of 13:35, 13 October 2011 by Daphnisd (talk | contribs)
Jump to: navigation, search
Oesterparasiet
under construction





caption
Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="http://www.googlemapsmarkers.com/v1/4abeec/">

51.228535, 2.906976, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895)

</googlemap>
Hedendaagse kaart van Oostende, met de ligging van het voormalige oesterpark van “Royon-Hertoghe & Cie”


Opvolger van oesterpark "Royon-Bettger & Cie"


Publiciteitskaartje oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie"

Publiciteitskaartje oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie".


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[2] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1] Het bedrijf "Royon-Hertoghe & Cie" hield zich, naast het uitbaten van het hotel-restaurant "Pavillon du Rhin" en het exploiteren van de bijhorende oesterput, blijkbaar nog met andere zaken bezig. De frima dreef blijkbaar ook handel in gedroogd fruit, ijs en allerlei vissoorten, en moet ook een bijhuis gehad hebben te Londen.[1]


Tweemaal het PAVILLON DU RHIN. Op de bovenste foto, het hotel-restaurant met rechts ervan het eerste Koninklijk Chalet. Dit Chalet bestond uit twee houten paviljoenen. Op de onderste foto, de oesterbedden, gelegen langs de huidige Koningin Astridlaan.

Tweemaal het PAVILLON DU RHIN. Op de bovenste foto, het hotel-restaurant met rechts ervan het eerste Koninklijk Chalet. Dit Chalet bestond uit twee houten paviljoenen. Op de onderste foto, de oesterbedden, gelegen langs de huidige Koningin Astridlaan.

"Een

Een stereokaart van het "Pavillon du Rhin" uit de collectie van Raoul Halewyck.




Tweemaal het PAVILLON DU RHIN. Op de bovenste foto, het hotel-restaurant met rechts ervan het eerste Koninklijk Chalet. Dit Chalet bestond uit twee houten paviljoenen. Op de onderste foto, de oesterbedden, gelegen langs de huidige Koningin Astridlaan.

Tweemaal het PAVILLON DU RHIN. Op de bovenste foto, het hotel-restaurant met rechts ervan het eerste Koninklijk Chalet. Dit Chalet bestond uit twee houten paviljoenen. Op de onderste foto, de oesterbedden, gelegen langs de huidige Koningin Astridlaan.

"Een

Een stereokaart van het "Pavillon du Rhin" uit de collectie van Raoul Halewyck.




Cultural depictions of George Washington
Statue facing a city building with Greek columns
Statue of Washington outside Federal Hall in New York City, looking on Wall Street.  
Profile of stone face on mountainside, with 3 workers.
Work on Washington portrait at Mount Rushmore, c. 1932.  
Shiny silver coin with profile of Washington bust.
Washington on a quarter.  
Front side of U.S. dollar bill, with Washington portrait in center.
U.S. one-dollar bill.  
Gold coin with bust of Washington facing left
Washington on a dollar coin.  






http://images.vliz.be/resized/61316.jpg

Your caption.





img_src=Image:61316.jpg img_width=400 tooltip=Publiciteitskaartje oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" img_alt=Publiciteitskaartje oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" exlink=http://www.vliz.be/vmdcdata/photogallery/sea.php?p=show&album=3278&pic=61316


Cultural depictions of George Washington
Statue facing a city building with Greek columns
Statue of Washington outside Federal Hall in New York City, looking on Wall Street.  
Profile of stone face on mountainside, with 3 workers.
Work on Washington portrait at Mount Rushmore, c. 1932.  
Shiny silver coin with profile of Washington bust.
Washington on a quarter.  
Front side of U.S. dollar bill, with Washington portrait in center.
U.S. one-dollar bill.  
Gold coin with bust of Washington facing left
Washington on a dollar coin.  
Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

Hedendaagse kaart van Oostende, met de ligging van de voormalige oesterparken van “Stichert-Stracké & Cie”



Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[4] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1]




Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

onderschrift






Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[5] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1]







Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

onderschrift



Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[6] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1]

Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

onderschrift



Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[7] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1]






Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

onderschrift



Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[8] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1]









<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

onderschrift
Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)



Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[9] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1]








Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.227995, 2.907544, Oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" (ca.1866-ca.1895) </googlemap>

onderschrift



Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896)


Het oesterpark "Royon-Hertoghe & Cie" was een verderzetting van de onderneming "Royon-Bettger & Cie" die reeds in 1856 door Louis Royon en de Keulse handelaar Gustave Bettger in Oostende in het leven geroepen was.[1] De samenwerking tussen deze twee ondernemers liep echter algauw spaak. In 1860-1861 kwamen beide immers tegenover elkaar te staan in de rechtbank, nadat de Duitse firma "Bettger & Cie" een proces aangespannen had tegen een coalitie van zes Oostendse oesterparken, waaronder "Royon-Bettger & Cie" zelf.[10] Een misverstand over de kwaliteit, grootte en prijs van een zending oesters voor Keulen bracht uiteindelijk definitief een einde aan de vennootschap tussen Bettger en Royon. Bij akte van 4 januari 1865 werd de maatschappij opgedoekt. Het jaar erop, op 10 augustus 1866, verkocht Bettger zijn één derde eigendomsaandeel in de oesterput aan de Brugse advocaat Charles Meynne. Deze laatste veroverde ook één zesde van het aandeel van Louis Royon, waardoor Meynne en Royon vanaf dan elk de helft van de oesterput bezaten. Het hotel-restaurant “Pavillon du Rhin” bleef echter wel volledig in handen van de familie Royon-Hertoghe. Op 18 augustus 1866 liet Bettger zijn aandeel in het complex immers over aan Royon.[3] Niet veel later, op 18 oktober 1866 overleed Louis Antoine Royon te Mariakerke. Het “Pavillon du Rhin” kwam volledig in handen van zijn erfgenamen, de oesterput slechts deels. De effectieve uitbating van het park, nu met de naam "Royon-Hertoghe & Cie", gebeurde echter wel door Michel Halewyck, echtgenoot van Eugénie Royon en dus de schoonzoon van Louis.[1] [[{|border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" align="center" style="margin:1em auto 1em auto;" width="620pt" style="border:1px solid #abd5f5; background-color:#00787A;" |colspan="2"|

Oesterparken "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1925)

|- | style="border:0px solid #abd5f5; background-color:#00787A; float right; width: 50px"|

<googlemap lat="51.222734" lon="2.938911" zoom="12" width="300" height="300" type="satellite" selector="yes" icon="icon_green.png">

51.221952, 2.941528, Eerste oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (1887-ca. 1896) 51.228149, 2.934347, Tweede oesterpark "Stichert-Stracké & Cie" (ca. 1896-1925) </googlemap>

|

{{{abstract}}}

| |}]]





Lijst niet-inheemse soorten (79)
{{{fotos}}}
Bonamia ostreae.jpg
Foto: Susan Bower
Eéncelligen (1)
  • oesterparasiet - Bonamia ostreae









Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Algen en wieren (9)







Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Vaatplanten (2)





Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Neteldieren (5)



Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Sponzen (1)







Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Wormen (4)




Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Weekdieren (10)




Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Geleedpotigen (26)


Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Mosdiertjes (3)





Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Zakpijpen (5)



Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Raderdieren (1)







Antithamnionella ternifolia.jpg
Foto: Ignacio Bárbara
Vissen (1)








Oesterparasiet

Foto: Susan Bower, Fisheries and Oceans Canada

  1. ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 1.13 1.14 1.15 1.16 Halewyck, R.; Hostyn, N. (1978). Oostends oesterboek: historiek van de Oostendse oesterteelt vanaf de 18e eeuw tot op heden. Oostendse Heem- en Geschiedkundige Kring "De Plate": Oostende. 68, 34 pl. pp.
  2. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 Farasyn, D. (2001). Historiek van de eerste gebouwen langs de Oostendse zeedijk 1830-1878. Tweede uitgave. Oostendse Heem- en Geschiedkundige Kring "De Plate": Oostende. 88 pp.
  4. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  5. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  6. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  7. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  8. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  9. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
  10. ↑ Handschriftencollectie UGent - Documenten Betreffende Oostende: Lauwers, J.B., Jugements prononcés par le tribunal de commerce d'Ostende, Gent, 1861.
Retrieved from "https://www.coastalwiki.org/w/index.php?title=Oesterparasiet&oldid=40124"